W naszej parafii

Szczegóły

Odsłony: 4623

Red.TE: W poprzednich numerach TE rozpoczęliśmy przedstawiać kuratorów naszej parafii. Chciałabym przeprowadzić z Panem wywiad. Czy zgadza się Pan?

Pan Ryszard Jaworski: Tak, zgadzam się.

Red.TE: Proszę powiedzieć coś o swoich korzeniach. Skąd pochodzi Pana rodzina, jak to się stało, że zamieszkaliście w Tychach. Jaki jest Pana zawód i gdzie Pan pracuje.

Pan Ryszard Jaworski: Moja mama Ruta z pochodzenia jest żwakowianką, a Tata Henryk był czułowianinem, jak wiadomo są to dzielnice miasta Tychy. Domy, w których mieszkali stoją do dnia dzisiejszego. Rodzice uczęszczali na nabożeństwa w kaplicy przy Browarze w Tychach, a następnie do kościoła w Mikołowie. Moje pierwsze kroki zrobiłem w Czułowie, tam też rozpocząłem naukę w szkole podstawowej nr 6 w Tychach. W latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku, rodzice przeprowadzili się z fabryki do nowo wybudowanego domu w Tychach. Było to w okresie ferii letnich. Dobrze to pamiętam jakby to było dzisiaj. Ponieważ przyjechaliśmy autokarem pod Rzepichę w Tychach i nie chcieliśmy z bratem wysiąść, uzasadniając to tym, że mieszkamy w Czułowie. Dopiero Tato wszedł do pojazdu i powiedział, że się już przeprowadziliśmy. Było to dla nas duże zaskoczenie i niespodzianka. 

Ukończyłem Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej uzyskując tytuł inżyniera elektryka. Życie zawodowe związałem z Energetyką Zawodową. 

Red.TE: A teraz, coś o swojej rodzinie: żona, dzieci, wnuki.

Pan Ryszard Jaworski: Na ślubnym kobiercu z moją ukochaną Terenią, stanęliśmy w 1979 roku. Ślubu nam udzielił wspaniały kaznodzieja ks. Jan Gros. Ceremonia odbyła się w kościele w Mikołowie. W tym samym miejscu i ta sama osoba ochrzciła naszą córkę Agnieszkę. Natomiast nasz syn Łukasz został ochrzczony już w kaplicy w Tychach. O ile dobrze pamiętam, był to drugi rok od postawienia tego obiektu. Obecnie nasze dzieci zawarły związki małżeńskie, z których urodziły się prześliczne wnuczki Milenka, Ewunia, Blanusia i Zosia. Rosną jak na drożdżach. Najstarsza z nich skończyła w tym roku pierwszą klasę szkoły podstawowej.

Red.TE: Chcielibyśmy by uchylił Pan rąbka tajemnicy i powiedział o swoich zainteresowaniach, hobby. Jak Pan spędza wolny czas?

Pan Ryszard Jaworski: Wolnego czasu to nigdy nie ma za wiele. Najchętniej to spędzam czas na świeżym powietrzu - rower, spacer, prace ogrodnicze. Lubię gry logiczne warcaby, szachy, młynek, układanki przestrzenne, a najbardziej grę w skata.

Red.TE: Pamiętam Pana Ojca, wiem, że poświęcił On budowie tego kościoła wiele godzin. Czy mógłby pan powiedzieć kilka słów na ten temat? 

Pan Ryszard Jaworski: Tak to prawda. Mój Ojciec jak tylko pamiętam był członkiem Rady Parafialnej w Mikołowie pełniąc jednocześnie funkcję inkasenta. Dla mniej wtajemniczonych powiem, że w latach ubiegłych to inkasenci parafialni zbierali składki kościelne. Na zebraniach Rady Parafialnej wielokrotnie był omawiany temat budowy kościoła w Tychach. Był jak i wielu innych parafian wielkim orędownikiem budowy kościoła w Tychach. I jak tyko ruszyły prace zawsze pracował na budowie, czy to kaplicy czy to kościoła. 

Od pierwszego wbicia łopaty w grunt wielu parafian, było zaangażowanych na placu budowy i wspierało budowę datkami finansowymi. Zaczynając od prac organizacyjnych i zaopatrzeniowych kierowanych przez ks. Jana Grosa, kuratora Ernesta Adamusa, inspektora nadzoru budowlanego Jana Kędziora, poprzez prace ciesielskie pod kierunkiem Pawła Mięsoka, po całodobową opiekę nad materiałami i narzędziami pełnioną przez Pawła Szmolke. O żołądki pracujących zawsze dbała uśmiechnięta nasza pani Wisia Korusiewicz z koleżankami. Jedni pracowali do południa drudzy popołudniu. Najczęściej popołudniami, pracowałem z Pawłem Sikorą. Budowaliśmy kanalizację deszczową, odprowadzającą wodę z dachu do potoku tyskiego. Na wymienienie wszystkich parafian nie ma, w tym wywiadzie miejsca, za co przepraszam. Ale myślę, że archiwum parafii skrywa prowadzone wtedy dzienniki z zapisami osób i ich czasu pracy, dokumentujące ten bezinteresowny zryw naszych ojców, opisywany często słowami „ewangelicki etos pracy”. Wracając do mojego Ojca, to można jednoznacznie powiedzieć, że był twórcą całej elektryki tak w kaplicy jak i w budynku kościoła. Po wyłonieniu się fundamentów kościoła i ułożeniu pierwszych cegieł, w ściany budynku wtapiał rury instalacyjne umożliwiające późniejsze wciągnięcie w nie przewodów elektrycznych. Podkreślić należy, że cała instalacja została wykonana bez projektu instalacji wewnętrznej. Było to wielkie wyzwanie, z którym mógł się zmierzyć tylko utalentowany wykonawca. 

Red.TE: Był Pan kuratorem naszej parafii w latach 2002-2007, proszę opowiedzieć nam co działo się wtedy w naszym kościele, jakie prace podejmowaliście i z jakimi trudnościami borykaliście się?

Pan Ryszard Jaworski: Wybory Członków Rady Parafialnej odbyły się w dniu 9 grudnia 2001r. Wprowadzenie w urzędowanie oraz ślubowanie odbyło się 7 marca 2002 roku. Najważniejszym zadaniem, jakie stało przed nowo wybraną radą, były finanse. Parafia borykała się z dużymi opłatami za energię elektryczną. W kadencji tej rady nastąpiła także zmiana proboszcza, w związku z odejściem na emeryturę śp. ks. Jana Grosa w 2003r. 

Ale po kolei. Parafia pozyskała środki z Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa z przeznaczeniem na wykonanie okładziny z płytek ceramicznych w prezbiterium wraz ze stopniami. Wybraliśmy przy doradztwie Andrzeja Glajcara, Leona Guznara i Jana Kędziora, jak się później potwierdziło bardzo dobrego wykonawcę, którym była FU-H reprezentowana przez Dariusza Kuś. Przy wyborze płytek mnie i proboszcza wsparła radą Basia Kostrzewa, spotkana przypadkowo w hurtowni. Materiały kupowałem w firmie MERA, uzyskując duży rabat, a zaoszczędzone środki umożliwiły mam postawienie dodatkowo ceglanej balustrady na chórze. 

W  2003r. proboszczem administratorem parafii w Tychach został ks. Kornel Undas. Na kolejnych posiedzeniach Rady dokonaliśmy przeglądu wydatków i zastanawialiśmy się, jakie należy podjąć kroki w celu polepszenia finansów parafii. Wraz z proboszczem wynegocjowaliśmy zmianę warunków obsługi przez firmę ochroniarską. Następnie wprowadziliśmy codzienną rejestrację zużycia energii elektrycznej. Wyniki tych działań potwierdziły przypuszczenia. Zaobserwowano, że koszt zużytej energii, w okresie zimowym wyniósł około 50 zł dziennie. Podjęto, więc decyzję o ograniczeniu ogrzewania. Efektem tych działań było zmniejszenie kwoty na rachunku w następnym okresie rozliczeniowym, oraz kontrola przeprowadzona przez dostawcę energii elektrycznej. 

W tym miejscu pragnę podziękować proboszczowi ks. Kornelowi Undasowi,  który z wielkim zrozumieniem i zaangażowaniem uczestniczył oraz inicjował rozwiązania umożliwiające wyprowadzenie finansów na prostą, a także doprowadził do pozyskania mieszkania dla księdza wikariusza. Mieszkanie księdza w pobliżu parafii, było naszym wymogiem koniecznym do usamodzielnienia się parafii. Wystąpiliśmy także do konsystorza z prośbą o zmianę sposobu rozliczeń parafii z jednostką zwierzchnią. Podjęte działania skutecznie uzdrowiły finanse parafii. Oczywiście niebagatelny wpływ na poprawę finansów miał także wzrost ofiarności, za co dziękuję naszym drogim Parafianom. W tym czasie zbieraliśmy środki na dokończenie wieży kościelnej, co było warunkiem zakończenia budowy.

Red.TE:  Czym dla Pana jest nasza Tyska Parafia?

Pan Ryszard Jaworski:Jak dla każdego chrześcijanina, Kościół jest Domem Bożym. Sam budynek jednak byłby pustką, gdyby nie było w nim życia duchowego i wiernych. Dlatego parafia dla mnie poza przeżywaniem wspólnoty z Bogiem i modlitwy, jest dla mnie miejscem spotkań z przyjaciółmi. 

Red.TE: Jest Pan bardzo aktywnym członkiem naszego kościoła. Podejmował się Pan wielu prac i przedsięwzięć, służąc swoimi talentami i umiejętnościami. Proszę powiedzieć, czego życzy Pan teraz naszej parafii i co należałoby tu jeszcze zrobić?

Pan Ryszard Jaworski: Udało nam się wygospodarować pomieszczenia na mieszkanie księdza w budynku kościoła, adaptując wnękę dla chóru. Drugim moim marzeniem jest wykończenie wieży kościelnej, ponieważ wykonane tymczasowe jej zadaszenie nie spełnia wymogów estetycznych. 

Czego życzę? Oczywiście wielu ofiarnych serc i rąk do pracy oraz zaangażowania i skuteczności w działaniu parafialnych przewodników duchowych i świeckich. A przede wszystkim ostrożności w wydawaniu środków pieniężnych.

Red. TE: Bardzo dziękuję Panu za rozmowę jednocześnie w imieniu parafian dziękuję za służbę, oraz dużą aktywność w naszej parafii.